Ethische thema’s zijn stiefmoederlijk behandeld. We staan voor 4 jaar stilstand rond euthanasie bij dementie
Ik volg het euthanasiedossier op in de Kamercommissie Gezondheid en maak me zorgen. Het regeerakkoord belooft absoluut niet veel goeds. Men plaveit de weg voor een verdere blokkering van dit fundamenteel dossier. Arizona belooft een grondig wetenschappelijk onderzoek. We hebben gezien waartoe dat leidt: wanneer de uitkomst daarvan niet in het kraam past, zal CD&V dat eens te meer naast zich neerleggen. Bovendien hebben we al tal van experts en neurologen gehoord de afgelopen maanden.
Dit roept serieuze vragen op over de daadwerkelijke intenties en de impact op patiëntenzelfbeschikking. Ons wetsvoorstel is zorgvuldig en duidelijk. Mensen met een progressieve en onomkeerbare aandoening moeten hun wilsverklaring voor euthanasie ook kunnen laten gelden wanneer zij later wilsonbekwaam worden. Dit betekent dat zij vooraf, in overleg met hun arts, kunnen vastleggen wat voor hen ondraaglijk lijden inhoudt en in welke situatie zij euthanasie willen. Het gaat om het respecteren van persoonlijke keuzes, zelfs wanneer iemand zijn of haar wensen niet meer kan uitdrukken. We voorzien ook een autonomie van zorgverleners. Ook dat is voor ons fundamenteel.
Uit een enquête blijkt dat een meerderheid van de samenleving achter een uitbreiding van de wet staat. Ook een petitie van het LevensEinde InformatieForum, die vraagt om deze uitbreiding, verzamelde al meer dan 84.000 handtekeningen. Dit toont nog maar eens aan hoezeer het onderwerp leeft bij de brede bevolking. Iedereen wordt vroeg of laat met dementie in zijn of haar omgeving geconfronteerd. Dit is geen ver-van-mijn bed show.
Niemand wordt verplicht om een wilsverklaring op te stellen, maar wie dat wil, moet de mogelijkheid hebben om die vast te leggen op een manier die aansluit bij zijn of haar persoonlijke wensen. We willen dat mensen niet langer uit angst voor verlies van autonomie vroegtijdig een einde aan hun leven moeten maken. Open-VLD is voor euthanasie voor elke vorm van verworven wilsonbekwaamheid op basis van de wilsverklaring, waarin de persoon de autonomie over het lijden – wat een zeer persoonlijke en interpersoonlijke beleving is – in eigen handen kan houden. Ook nadat diegene wilsonbekwaam geworden is.
De verklaringen die we de afgelopen dagen in de pers hebben gelezen doet vragen rijzen rond de motieven van CD&V. Het is duidelijk dat de christen-democraten voor een zo beperkt mogelijke autonomie van de patiënt willen gaan, in strijd met het recht op zelfbeschikking dat wij als liberalen altijd zullen verdedigen.
Minister Vandenbroucke geeft mee dat hij ‘goede’ hoop heeft. Maar hij rekent zich rijk en het ziet ernaar uit dat na de meerwaardebelasting ook de ethische dossiers de breuklijnen in deze regering zullen blootleggen.
Minister slaagt er niet in duidelijkheid te verschaffen over NMBS-hervormingen
Tijdens het recente debat over de regeringsverklaring heb ik scherpe kritiek geuit op de antwoorden van de minister. De minister heeft geen bevredigende antwoorden gegeven op de gestelde vragen over de NMBS. In plaats daarvan benoemde hij wederom de bekende problemen waarmee de NMBS kampt.
De minister gaf vervolgens een antwoord dat eerder leek op een managementcursus over de besluitvormingsprocessen die hij wil volgen, zonder daadwerkelijke concrete oplossingen te bieden. De belangrijkste vragen bleven onbeantwoord: Gaan we toe naar privatisering van de NMBS, en hoe zullen we efficiëntiewinsten realiseren? De conclusie die ik trek is dat de minister hier geen duidelijk idee over heeft.
Daarnaast hebben wij de vraag gesteld hoe de regering de problemen van stiptheid, de frequentie en de toestand van de treinstellen, en het tekort aan conducteurs gaat aanpakken, terwijl er langs de andere kant 250 miljoen euro bespaard moet worden op de NMBS. Waar gaan ze deze middelen halen?
Deze kwestie is van groot belang voor de toekomst van ons openbaar vervoer en vraagt om duidelijke en concrete antwoorden. Ik zal blijven aandringen op transparantie en effectieve oplossingen.
Rookvrijbeleid: balans tussen gezondheid en vrijheid
Tijdens het recente debat over het rookvrijbeleid heeft onze partij opnieuw benadrukt dat we de principes van Generatie Rookvrij onderschrijven. We begrijpen volledig dat roken aan de ingang van een ziekenhuis niet gepast is en dat we een voorbeeldfunctie naar jongeren toe moeten vervullen. Echter, is het van cruciaal belang dat de maatregelen die worden ingevoerd proportioneel en afdwingbaar zijn.
Daarnaast zou het rookverbod ook van toepassing zijn op terrassen, wat een aanzienlijke impact zou hebben op onze horeca. Zij zullen de gevolgen van deze maatregelen het meest voelen.
Hoe gaan we ervoor zorgen dat mensen niet meer kunnen roken op een terras? Dit roept vragen op over de definitie van een terras: waar begint het en waar eindigt het? Zonder duidelijke antwoorden op deze vragen is het onmogelijk om dergelijke maatregelen effectief af te dwingen.
Daarom pleiten wij ervoor om een balans te vinden tussen gezondheidsmaatregelen en persoonlijke vrijheid. Het is niet constructief om de bevolking steeds meer beperkingen op te leggen zonder te overwegen hoe deze maatregelen in de praktijk uitgevoerd moeten worden. Laten we streven naar een maatschappij waar gezondheidszorg en persoonlijke vrijheid hand in hand gaan.
We willen dat onze maatschappij een plek blijft waar mensen zich vrij kunnen bewegen, binnen de grenzen van redelijke en afdwingbare regels.
